Американдық үндіс жылқысы (American Indian)

Тарихы

Үндіс жылқысының тарихы АҚШ аймағына байланысты әртүрлі. Ең алғашқы шығу тегі Испанияға әкелінген араб жылқысының тұқымынан шыққан, содан кейін ол барб пен андалузамен бірге көбейіп, 16 ғасырда Америкаға конкистадорлар әкелген пиреней (иберия) жылқыларына айналды. Бұл тұқым 1961 жылы тіркелген және жылқыларды топтастыру үшін бес класс құрылды:
А класы - Bureau жылқылары сияқты шығу тегі белгісіз тұқымы барлар.
АА класының шығу тегінің кем дегенде 50 пайызын анықтауға болады.
М класы - жылқыларда кватер және Appaloosa сияқты заманауи тұқымдардың қаны бар.
O класы - белгілі бір үнді тайпаларынан шыққан ерекше тұқымды жылқылар.
P класы үнділік типтегі пони үшін сақталған.
Бұл жылқылардың шыққан тұқымы немесе түп-тамыры біреу ғана емес, сондықтан олар Америкада испан қанынан ұзақ уақыт бойы дамып өскен топ болып табылады. Басқа тұқымдардан ерекше белгілері жоқ. Үндіс жылқысы - бұл Америка Құрама Штаттарындағы өзгеше қоршаған ортаға бейімделу үшін дамыған, испан тектес кез-келген жылқы (көптеген жағдайларда адамның көмегімен). Демек, оның атауы белгілі бір тұқымға сілтеме жасамайды; керісінше, бұл қоршаған ортаға, сондай-ақ Орта Батыстың биік жазықтарына немесе Оңтүстіктің батпақтарына төтеп бере алуға қабілетті кез-келген тұқымға қатысты.

Тұқым стандарты

Дене конституциясымен салыстырғанда аяқтары кішкентай, шамадан тыс етті немесе тым түзу емес. Сонымен қатар, көптеген қазіргі, нәзік тұқымдарменда болатын көптеген ас қорыту, жүйке жүйесі және бұлшықет проблемалары жоқ. Шоқтығының биіктігі 130-150 см. Кез-келген түсте болады: әдеттегіден ақшыл көк немесе қабылан тәріздеске дейін.

Шаруашылық сипаттамасы

Бұл жылқылар күйтаңдағыш емес, ауруларға қарсы иммуниті өте жоғары, төзімді.

Ұқсас тұқымдар

Аппалуза (Appaloosa).