Гулаби ешкі тұқымы (Gulabi)

Тарихы

Гулаби (немесе Гулаби Патери) тұқымы Пәкістанда, Синд провинциясында Битал, Раджханпури, Патери және Камори ешкілерін будандастыру жолымен пайда болды. Негізгі генетикалық материал Битал және Раджханпури тұқымдары болды, Патери және Камори Гулабиді дамытудағы қосалқы тұқымдар болып табылады. Сүт-ет өнімділігі бар. "Гулаби" сөзі урду тілінде "қызғылт", ал Патери синдхи тілінде "белбеуленген" дегенді білдіреді. АҚШ-та гулабиді көбінесе ерекше жылы шырайлығынан үй жануарлары ретінде шағын отбасылық фермаларда ұстайды. Гулаби Пәкістанда, АҚШ-та, Үндістанда, Малайзияда және БАӘ-де кең таралған.

Тұқым стандарты

Ірі жануарлар болып табылады. Олардың өзіне тән қызғылт терісі, аппақ түсі, анық көрінетін римдік бейіні және ұзындығы орта есеппен 66 см-ге дейін жететін, иығынан төмен өте кең құлақтары бар. Мойыны мен иегі аймағында терісінің қатты салбырап тұратын қатпарлары бар. Барлық дарақтары мүйізді.

Шаруашылық сипаттамасы

Ересек текелерінің тірі салмағы - 65-85 кг, ешкілерінікі - 45-85 кг, жаңа туған лақтар — 3 кг, лақтардың орташа тәуліктік ұлғайтылған салмағы - 45-55 г. Күніне Гулаби ешкілері майлылығы 3% жуық 6 кг-ға дейін сүт береді. Гулаби ешкілері 18 ай жасында көбеюге дайын, ұйығу әр 8 ай сайын болады. Аналықтары өте өсімтал, бір лақтағанда 4 лаққа дейін әкелуге қабілетті. Гулаби тұқымының артықшылықтары: мінезі жылы шырайлы, жақсы әмбебап өнімділігі. Тұқымның кемшіліктері: бір бас үшін бағасының жоғары болуы.

Ұқсас тұқымдар

Неміс шұбар ешкілері тұқымы (Deutsche Bunte Edelziege)