Кисо (Kiso)

Тарихы

Кисо тұқымды жылқылар Жапонияда мың жылдан бері белгілі және ауыл шаруашылығында жегін және тартқыш жануарлар ретінде қолданылады. Кисоның және Жапонияның басқа ежелгі жылқы тұқымдарының нақты шығу тегі толық белгісіз. Олар өз тұқымын Орта Азияның үстірт жылқыларынан немесе моңғол дала жылқыларынан алады деп саналады. Қазіргі кездегі Кисо тұқымы өзінің тұқымын негізінен қасиетті, сондықтан піштірілмеген жылқы ретінде Шинто (Shinto) ғибадатханасында сақталған жалғыз жылқыдан алады. Шинмий (Shinmei) деп аталатын бұл айғырдан және Кайама (Kayama) биесінен 1951 жылы Даи-сан Аруйяма (Dai-san Haruyama) құлыны дүниеге келді. Бұл жылқы таза Кисоның соңғысы болды. Қазіргі Кисо тұқымы Даи-сан Аруйяма және басқа тірі қалған Кисоның ұрпақтарынан қалпына келтірілген тұқым. Қазір Жапонияда Кисо және басқа жапон жылқыларын өсіруге маманданған кейбір ранчолар бар.

Тұқым стандарты

Кисо жылқыларының көпшілігінде артқы жағында қара жолақ бар. Бұл сипаттама тұқымның тазалық индексі болып табылады. Шоқтығының биіктігі: 132 см. Түсі: барлық түстер.

Шаруашылық сипаттамасы

Бүгінгі күні 117 кисо жылқысы оларды сақталған, жергілікті фестивальдерде шерулерде жиі көруге болады. Олар сондай-ақ мініс ат ретінде қолданылады.

Ұқсас тұқымдар

Карабах (Karabakh), Американдық үндіс (American Indian), Аппалуза (Appaloosa), Виргин тау (Virginia Highlander), Иберий (Iberian), Квараб (Quarab).