Мен-анжу (Қызыл шалғын) (Maine-Anjou)

Тарихы

Мен-анжу тұқымы Францияда 1850 жылы жергілікті мансельдік малды шортгорнмен шағылыстыру кезінде пайда болды, ресми түрде 1925 жылы тіркелген. Мұндай одақ ет көрсеткіштерін жақсартуға ықпал етті. Тұқым Алжирде, Аргентинада, Австралияда, Бельгияда, Бразилияда, Жапонияда, Жаңа Зеландияда, Уругвайда өсіріледі.

Тұқым стандарты

Мен-анжудың денесі үлкен, аяқтары ұзын, кеудесі кең және терең, арқасы түзу, артқы бөлігі жақсы дамыған. Сүйегі күшті. Маңдайы кең, мойны қалың және қысқа. Сиырлардың орташа салмағы – 800 кг, бұқалар - 1250 кг, бұзаулардың салмағы 45-50 кг, емшектен айыру кезінде 350 кг, ал 18 айға – 420-720 кг жетеді. Түсі қызыл, қызыл-шұбар.

Шаруашылық сипаттамасы

Мен-анжу тұқымды мал етінің физикалық-химиялық көрсеткіштері шароле етіне ұқсас. Бұл - ұзақ жетілетін тұқым, бұқашықтар 2,5 жылға дейін жоғары өсу энергиясына ие бола алады, орташа тәуліктік салмақ қосу 900 г құрайды. Қарқынды бордақылау кезінде орташа тәуліктік салмақ қосу 1500-1600 г аралығында болады. Кейбір фермерлердің пікірінше, бұл тұқымды 30 айға дейін өсіріп, салмағы 800 кг болғанда, союға өткізген жөн. Жұмсақ еттің шығымы - 81-84%, сою шығымы - 58-59%, ерте жетілуі - 18 ай. Сүт өнімділігі төмен. Сүтею кезеңінде сиырлар 3,6–4,0% майлылығы бар 3000 кг-нан аспайтын сүт береді, бірақ бұл ұрпағын қоректендіруге жеткілікті. Бұқашықтардың жыныстық жетілуі 10-12 айға, қашарларда 18 айға келеді. Мал төзімді, қалыпты климатқа жақсы бейімделген. Жайылымдық ұстау жүйесіне тамаша бейімделген.

Ұқсас тұқымдар

Шароле.