Моңғол ешкі тұқымы (Mongolian)

Тарихы

Моңғол тұқымы - Моңғолияда өсірілген ешкілердің жергілікті тұқымы. Негізінен Гоби биік таулы шөлді аймағында таралған. Шөлді биік таулардың байырғы тұқымы, 1990 жылы танылған. Моңғолияда (малдың 80%) және ішкі Моңғолияда (Қытай) өсіріледі. Жергілікті түрлері бар.

Тұқым стандарты

Басы шомбал, бас пішіні ойыс. Құлақтар көлденең немесе сәл салбырап тұрады, ұзындығы 8-15 см. Құлақсыз және қысқа құлақты түрлері де бар. Моңғол тұқымының көп бөлігі — 73,3% дейінгі бөлігі мүйізді то болып келеді. Денесінде қалың түгі бар ұзын жүн өседі. Сақалы мен кекілі жақсы байқалады. Ең көп таралғаны - сұр түс, ақ, қара, қоңыр және дақты жануарлар бар. 1958 жылдан бастап моңғол ешкілерін Придонский тұқымының ешкілерімен будандастырады.

Шаруашылық сипаттамасы

Ешкілердің орташа тірідей салмағы 35-40 кг, серкелері - 50-55 кг. Өнімділігі 72%. Халық сүті мен етін тамақ ретінде пайдаланады, қосымша мамық, жүн, тері алады. Лактацияның 5-6 айында 130 кг сүт алынады, оның ішінде 25-30 кг тауарлық сүт, майлылығы 9,4% дейін. Сүттен қатық, сүзбе, ірімшік, май дайындалады. Сою өнімділігі 43-45%. Сапасы бойынша еті қой етінен кем түспейді. Мамығының ұзындығы 4,8-5,1 см, жұқалығы 10-15 мкм. Ересек аналықтарының түбіті — 190-230 г. Жүндегі мамық мөлшері 40-46% құрайды. Өнімділік бағыты — ет-жүн-сүт.

Ұқсас тұқымдар

Валлис қара мойынды ешкісі (Valais Blackneck)