Шортгорн тұқымы (Shorthorn breed)

Тарихы

Шортгорн тұқымы - XVIII ғасырдың аяғында қалыптасқан ең көне ағылшын ірі қара тұқымы. Кейбір зерттеушілер тұқымды жақсарту үшін голландиялық және галловеялық бұқалармен тұқымаралық будандастыру қолданылған деп санайды. Шортгорнда өнімділіктің екі бағыты бар – ет және ет-сүт. Ерте жетілетін ет типіндегі дарақтар ұстау жағдайлары мен жемге өте талапшыл, бірақ жоғары құнды мәрмәр етінің арқасында олар Еуропа, Солтүстік және Оңтүстік Америка, Жаңа Зеландия және Австралия елдерінде танымал, дегенмен олар жемнің төмен конверсиясына байланысты герефорд және абердин-ангус тұқымдарынан едәуір артта қалады.

Тұқым стандарты

Шортгорн тұқымының түсі негізінен қызыл, қызыл-шұбар, қызыл-ақ және ақ түсті, бурыл түсті дарақтар сирек кездеседі. АҚШ пен Ұлыбританияда тұқыл жануарлар кең таралған. Денесі ет пішінді – қысқа, күшті және дұрыс орналастырылған аяқтарда кең және терең; басы кішкентай, жеңіл, қысқа мүйіздері мен кең маңдайы бар; мойны қысқа, массивті, иық буындарына тегіс ауысады; кеуде қуысы алға шығыңқы; кеудесі кең, терең; шоқтығы, арқасы, белі және құйымшағы түзу; қаңқасы жұқа; бұлшықеттері жақсы дамыған; терісі жұқа, қалың түкпен борпылдақ.

Шаруашылық сипаттамасы

Шортгорнның бұзаулары 30-35 кг салмақпен туылады. Толық жастағы сиырлардың салмағы 500-ден 600 кг-ға дейін, ал бұқаларда 900-ден 1000 кг-ға дейін, бордақылаудағы ең жақсы дарақтар 1250 кг жинайды. 8 айда қашарлар 200 кг-ға, бұқалар 230 кг-ға жетеді. 16-18 айлық бұқашықтың тірі салмағы шамамен 480 кг құрайды. Орташа тәуліктік массаның өсу қарқыны 1000-1200 г құрайды, сондықтан екі жасқа дейінгі жас жануарларда артық май мөлшері бар. Сою шығымы 68-72%-ды құрайды. Шортгорн сиырларының сүт өнімділігі 2000 кг-нан аспайды.

Ұқсас тұқымдар

Герефорд тұқымы (Hereford).