Суффолк қойлары тұқымы (Suffolk)

Тарихы

Суффолк тұқымы ХІХ ғасырда Англияда, Суффолк графтығында саутдаун қойларын норфолк мүйізді қойларымен будандастыру нәтижесінде шығарылған болатын, өз атауын да осыдан алды. Бұл тұқым Еуропа елдерінде және АҚШ-та таралған.

Тұқым стандарты

Әдетте, Суффолк тұқымы өкілдерінің түсі қара-ақ. Қара түс аяқтары мен басын, ал ақ түс көкірегін әшекейлейді. Бұл тұқымның еркектері мен ұрғашылары мұқыл. Басы мен аяғында жүні жоқ. Құлақтары сәл салбырап тұрады, ұзын және жіңішке. Суффолк қойлары ірі тұқымдардың қатарына жатады, олардың денесінде айқын бұлшық ет бедері бар, негізі жіңішке, мойны қысқа және кең. Жамбасы жақсы орындалған, белі кең. Жетілген қошқарларының салмағы - 113-159 кг, қойларының салмағы - 81-113 кг. Еркектерінің шоқтығындағы орташа биіктігі - 68-80 см, ұрғашылары - 61-74 см.

Шаруашылық сипаттамасы

Өсімталдығы жоғары - 100 ұрғашысына 130-140 қозыдан келеді, көбінесе егіздер мен үшемдер туады. Қоздау арасындағы аралық орта есеппен 12 айды құрайды. Жыныстық жетілген қойлардан жүн қырқындысы 2,5-3,6 кг, қойлардан — 5-6 кг. Жүнінің ұзындығы 5-10 см. Жуылған жүннің шығысы 60% жетеді. Бұл ерте жетілетін тұқым. Күтіп ұстау жағдайларына байланысты орташа ұлғайтылған салмақтары кем дегенде 300 г құрайды. Әдетте, жануарлар бір жасына қарай сұрыпталған тұқым салмағына жетеді. Сойғандағы шығысы - 50-52%. Суффолк тұқымы төзімді, әртүрлі күтіп ұстау жағдайларына жақсы бейімделеді. Жем-шөбінің конверсиясы жоғары. Суффолк тұқымының артықшылықтары: аналық түйсігі жақсы дамыған, жеңіл қоздауы басым болады, үйірлі түйсігі айқын білінеді, иммунитеті күшті, жақсы тұқым жақсартқыштар.

Ұқсас тұқымдар

Куйбышев қойлары тұқымы (Kuibyshev breed), Татарстан қойлары тұқымы (Tatarstan breed), Волгоград қойлары тұқымы (Volgograd), Буубэй қойлары тұқымы (Buubei sheep breed).