Латвиялық жегін ат (Latvian harness)

Тарихы

Латвия тұқымының жылқылары Латвияда өсірілді. Тұқымның қалыптасуының басталуы 1952 жылы бекітілген XIX ғасырдың екінші жартысына сәйкес келеді. Адамдарға мықты, төзімді, күшті, бірақ сонымен бірге атты әскерге жарамды жылдам және қарапайым ат қажет болды. Бұл ерекше сұлу, таңғажайып және әдемі жылқыны қайта көбейту үшін жергілікті биелер мен неміс тұқымдарының ең жақсы айғырларының қандары пайдаланылды. Әсіресе, Ганновер және Олденбург тұқымдарының айғырлары, сирек орловтық желісті жылқылар, брабансондар және ардендер пайдаланылды. Қазір бұл тұқым латвиялық деп аталады, ал бұрын латвиялық жегілетін ат деп аталатын, өйткені кейінірек бұл тұқымның жылқылары 2 ішкі тұқымға бөлінді: спорттық (жеңіл) және жегілетін (үлкен).

Тұқым стандарты

Сырт бітімі: бет кескіні тік және күшті мойны бар үлкен бұлшықетті жылқы. Аяқтары арықтау. Тұяқтары берік. Шоқтығына дейінгі биіктігі: бұл жылқылардың бойы биік – 160 см-ден 170 см-ге дейін. Түсі: жиі торы түсті, сондай-ақ тарғыл, қара, қаракер, қоңыр және жирен түсті жылқылар да кездеседі.

Шаруашылық сипаттамасы

Жүрісі: оған кең адымды, көсілмелі қозғалыстар тән. Тұқымдық ерекшеліктері: бұл тұқымның жылқылары өте тыныш және мойынсұнғыш, балалардың да бұларға шамасы жетеді. Латвиялық жылқылар – ержүрек, үлкен қайырымды жануарлар, олар теңдесі жоқ спортшылар және таптырмас жер айдаушылар.

Ұқсас тұқымдар

Жегілетін сыған тұқымы (Тинкер) (ирландиялық коб) (Tinker).