Етті-жүнді
БағытыҰҚМ
Жануардың түріПридонская
Тұқымның атауы
Придон ешкі тұқымы XIX ғасырдың аяғы мен ХХ ғасырдың басында ангора тұқымының серкелерін Түркиядан әкелінген жергілікті қылшық жүнді ешкілермен шағылыстыру арқылы «өз ішінде» өсіру үшін алынды. Придон ешкілері алғаш рет 1922 жылы зерттелді. Тұқым 1934 жылы Дон өзенінің жағасында өсірілді, «придон» атауы сол жерден шыққан. Придон тұқымы Ресей Федерациясында, Қытайда, Моңғолияда, Орталық Азияда кең таралған.
Придон ешкілерінің түсі ақ, сұр, түрлі реңктері бар, қоңыр және қара түсті жануарлар кездеседі. Жануарлар орташа өлшемді, тығыз конституцияда. Серкелер ешкілерге қарағанда үлкенірек. Денесі терең, ұзын. Кеудесі жақсы қалыптасқан, жауырын тұсында кеуде шеңбері 80-83 см, кеуде тереңдігі 28-32 см. Арқасы кең, түзу, ұзын. Сауыры кең. Серкелердің кең және ұзын сақалы бар, мойнын, кеудесі мен арқасын жүн молынан басқан. Аяқтары мықты, дұрыс орналастырылған. Терісі серпімді, жұмсақ, қалың жүнмен жабылған, ол 70% мамықтан, 30% қылшықтан және жұқа өтпелі жүннен тұрады. Жүндегі мамық мөлшері шамамен 80%-ды құрайды. Мамығы берік және серпімді.
Шоқтығының биіктігі — 63-65 см. Ересек ешкілерінің салмағы — 35-45 кг, серкелерінің салмағы — 60-85 кг. Жаңа төлдеген лақтың салмағы — 2-3 кг, 3 айда — 14-15 кг, 1,5 жылда — 27-29 кг. Ешкілер көп ұрықты, 100 аналыққа орта есеппен 130-150 лақтан немесе одан да көп туылады. Сүтеюдің 6 айында 140-150 кг сүт береді. Сою шығымы — 45-55%. Ет сапасы жақсы. Таза жүннің шығымы — 85-90%. Ешкілерден мамық тарау — 300-1400 гр., серкелерден — 500-1600 гр. Мамықты тарағаннан кейін жүнін қырқу — 200-300 гр. Придон ешкілерінің терісі шевро мен сафьян өндірісіне, аяқ киім жасауға, сондай-ақ пальто, жартылай пальто және басқа да бұйымдарды тігуге жұмсалады. Тұқымның артықшылықтары: ұстау жағдайлары мен жем-шөпке талапшыл емес, құрғақ дала климатына бейімделген, жоғары сапалы мамыққа ие. Тұқымның кемшіліктері: климаттың өзгеруіне байланысты кейбір ешкілерде жүн мен мамық сапасының нашарлауы.
Тау-Алтай (Altai Mountain Goats)
