Дунай жылқысы (Danube)

Тарихы

Тұқым кейінде пайда болды: ол ХХ ғасырда нониус айғырларын (ірі типті) және гидран биелерін будандастыру арқылы шығарылды. Норманн мен Норфолк родстердің қаны - Нониус ұзақ уақыт бойы таза қанды мініс жылқысына пайдалы әсер етті, бұл оны ауыр етпеді және жегу мен ер-тоқымға ыңғайлы етті. Гидран - араб жылқысы (Сиглави нұсқасы), таза қанды мініс жылқысы мен жергілікті биелерді будандастыру арқылы көпжылдық мұқият іріктеудің нәтижесі.

Тұқым стандарты

Түсуі әдетте баран немесе жиреннің барлық реңктерінде; басы мен аяқтарында ақ дақтар жиі кездеседі. Басы айқын және пропорционалды, пішіні тік, көздері үлкен, кең орналасқан, құлақтарының ұзындығы орташа. Мойын өте күшті, сәл иілген, арқасы көлемді, дөңес. Шоқтығы кең және шығыңқы, арқа-бел сызығы ұзын және түзу, сауыры қуатты, көлбеу, құйрығы жоғары орналасқан. Кеудесі кең, бауыры күшті және терең. Аяқтары жақсы орналасқан, сымбатты, кең сүйекті: шынтағы ұзын және етті, жіліншігі қысқа, диаметрі кең; шабыс буындары кең, бүгілу бұрыштары дұрыс, бақайы қысқа және сәл дөңес, сіңірлерлері тарамыстанып тұрады және күшті. Тұяқтар жақсы қалыптасқан, тығыз және мүйізді жабыны серпімді. Шоқтығының биіктігі: 150-155 см.

Шаруашылық сипаттамасы

Жақсы мінезді жылқы, арбаны немесе соқаны сүйреу үшін де күшті және мықты, сонымен қатар салт мiнуге де жарайды.

Ұқсас тұқымдар

Гафлингер (Гафлингер) (Haflingerskaya), Американдық шетланд (American shetland), Ағылшын-Араб жылқысы (Anglo-Arabic), Гронинген (Гронинген) (Groningen).